به فدریکو مایور
بی مرز
شهروند جهانم من
سپاسدار آسمان و
دوستدار زمین
برادر خوانده ی تمام آدمیان
در خار زار زندگی.
تاریخ من جریان خون
قعر سقوط
اوج جنون
جغرافیای خاکی ام
هر جا که خاک
هر جا که آب
بیزارم از هر پرچمی
آزادم از هر ماتمی
بی مرز و بی بیم و نقاب
محتاج لطف آفتاب
از مین و سیم خاردار
از تیر و از تفنگ
این چهار طاق ننگ
با من سخن مگو .
از کتاب : سیبستان سبز صفحه ی ۶۵